به راستی خوابگاه های دانشجویی جای چیست؟
روزهایی که پشت به پشت هم می آیند، مرداد که از نیمه می گذرد، شهریور که به مهر می رسد، تهران پر می شود از دانشجویان شهرستانی که بعد از سه ماه تعطیلی دوباره به دانشگاه و خوابگاه های دانشجویی باز می گردند.
جوانانی که دلشان برای شهرکوچک و ساده شان تنگ می شود، و نمی توان گذشت از سکوت پر حرف دانشجویان شهرستانی که خوابگاه برایشان فقط محلی برای خواب است نه یک زندگی رو به تعالی. دختران خوابگاهی که بعد از شکست دادن غول کنکور به بهترین دانشگاه های دولتی راه یافتند ناگهان از محدودیت امکانات خوابگاهی که گریبان گیر بسیاری از دانشگاه های دولتی است شگفت زده می شوند.
مسئولین خوابگاه ها مجبورند برای در امان ماندن دختران خوابگاهی از مصائب اجتماعی زندگی در تهران تدابیر سختی از قبیل کنترل ورود و خروج آنها به خوابگاه، نحوه پوشش، قابل دید نبودن پنجره ها و محوطه های باز خوابگاه های دخترانه اتخاذ کنند.
دانشجویان خوابگاه ها دلگیرند از کمبود امکانات ورزشی و فرهنگی خوابگاه، از پذیرش بیش از ظرفیت اتاق های خوابگاه، و نبود فضای مناسب برای مطالعه درس ها.
کارشناسان معتقدند که با فراهم آوردن امکانات ورزشی، و بومی ساختن دانشجویان معضلات کاهش می یابد و باید اساتید مجرب به دانشگاه های شهرستان ها نیز بروند تا اختلاف سطح علمی دانشگاه ها تقریبا برابر شود. حال سوال اینجاست چطور از آسیب های خوابگاه های دانشجویی در امان بمانیم؟
امیدوارم که با ذکر یک صلوات از گشت و گزار در این وبلاگ مهدوی نهایت استفاده را ببرید.